Υπάρχουν άνθρωποι, που ένα τους βλέμμα σου δίνει δύναμη να συνεχίσεις...
...άνθρωποι που δεν ξεχνούν ότι ένας καλός τους λόγος, θα σου γλυκάνει την καρδιά...
...τα λόγια τους γίνονται βάλσαμο και απορείς με το μεγαλείο της ψυχής τους , γιατί ίσως να μην είναι ούτε καν φίλοι σου...
...έχουν όμως κάτι...και αυτό το κάτι είναι η ανθρωπιά...η αγάπη που γίνεται πάντα σημείο αναφοράς σε κάθε τους πράξη...
...άνθρωποι πους τους αρέσει να δίνουν και δεν περιμένουν αντάλλαγμα...
...γιατί οι άνθρωποι αυτοί νιώθουν πλούσιοι όταν "γλυφουν" και επουλώνουν τις πληγές των άλλων...
...που χαίρονται με τη χαρά σου και θρηνούν στη θλίψη σου...
...άνθρωποι που χωρίς να το ξέρουν , γίνονται καθημερινά επίγειοι άγγελοι δίχως να κομπάζουν...
Υπάρχει και άλλος είδος ανθρώπων......αυτών που το βλέμμα τους κρύβει σκοτάδι...
...το σκοτάδι εκείνο που ρουφάει ακόρεστα τη χαρά των άλλων...
...άνθρωποι που αδιαφορούν για τον πόνο γύρω τους...
...ακόμη και ένας κάλος τους λόγος, δεν είναι ειλικρινής...απλά φοράνε μία μάσκα για λίγες στιγμές, για να ρίξουν στάχτη στα μάτια των άλλων με την κρυφή υποσυνείδητη ελπίδα να μη χαλάσει η εικόνα τους...
...άνθρωποι που ξεγελούν τον εαυτό τους με τήν ματαιοδοξία τους και δεν είναι ποτέ ευτυχισμένοι...
...η ευτυχία που νιώθουν είναι μια πλάνη, που καθημερινά σβήνει κάθε τι αγνό υπήρχε μέσα τους...
...άνθρωποι που ξεχάσανε τι θα πει ΑΝΘΡΩΠΟΣ και ζουν σε μια συναισθηματική επιφάνεια...
...άνθρωποι που όταν χαμογελάνε, δεν σου ζεσταίνουνε ποτέ την καρδιά σου...γιατί η δική τους...έχει παγώσει...
Αλήθεια...εμείς τι είδους άνθρωποι είμαστε...;
...άνθρωποι που δεν ξεχνούν ότι ένας καλός τους λόγος, θα σου γλυκάνει την καρδιά...
...τα λόγια τους γίνονται βάλσαμο και απορείς με το μεγαλείο της ψυχής τους , γιατί ίσως να μην είναι ούτε καν φίλοι σου...
...έχουν όμως κάτι...και αυτό το κάτι είναι η ανθρωπιά...η αγάπη που γίνεται πάντα σημείο αναφοράς σε κάθε τους πράξη...
...άνθρωποι πους τους αρέσει να δίνουν και δεν περιμένουν αντάλλαγμα...
...γιατί οι άνθρωποι αυτοί νιώθουν πλούσιοι όταν "γλυφουν" και επουλώνουν τις πληγές των άλλων...
...που χαίρονται με τη χαρά σου και θρηνούν στη θλίψη σου...
...άνθρωποι που χωρίς να το ξέρουν , γίνονται καθημερινά επίγειοι άγγελοι δίχως να κομπάζουν...
Υπάρχει και άλλος είδος ανθρώπων......αυτών που το βλέμμα τους κρύβει σκοτάδι...
...το σκοτάδι εκείνο που ρουφάει ακόρεστα τη χαρά των άλλων...
...άνθρωποι που αδιαφορούν για τον πόνο γύρω τους...
...ακόμη και ένας κάλος τους λόγος, δεν είναι ειλικρινής...απλά φοράνε μία μάσκα για λίγες στιγμές, για να ρίξουν στάχτη στα μάτια των άλλων με την κρυφή υποσυνείδητη ελπίδα να μη χαλάσει η εικόνα τους...
...άνθρωποι που ξεγελούν τον εαυτό τους με τήν ματαιοδοξία τους και δεν είναι ποτέ ευτυχισμένοι...
...η ευτυχία που νιώθουν είναι μια πλάνη, που καθημερινά σβήνει κάθε τι αγνό υπήρχε μέσα τους...
...άνθρωποι που ξεχάσανε τι θα πει ΑΝΘΡΩΠΟΣ και ζουν σε μια συναισθηματική επιφάνεια...
...άνθρωποι που όταν χαμογελάνε, δεν σου ζεσταίνουνε ποτέ την καρδιά σου...γιατί η δική τους...έχει παγώσει...
Αλήθεια...εμείς τι είδους άνθρωποι είμαστε...;
