Όταν στην πρόκληση απαντά κανείς με τη σιωπή, χαμηλώνει την ένταση,
διακόπτει τη συνέχεια, ταπεινώνει την οργή, σβήνει τον θυμό και σιγάζει
δύσκολες καταστάσεις. Σημασία όμως έχει και το ήθος και το ύφος και
ο τρόπος αυτής της σιωπής.
Αν είναι εγωιστικός φαίνεται. Αν είναι περιφρονιτικός δεν μπορεί να κρυφτεί.
Αν κανείς όμως ταπεινά σιωπά, για να μη γίνουν τα πράγματα χειρότερα,
υποχωρεί, ανέχεται,αποσύρεται, ελαχιστοποιεί τα τρομερά δικαιώματα του
χάρη της ειρήνης, της ενότητας και της αγάπης, τότε κερδίζει ενώ φαίνεται
ότι χάνει. Αν έχει κανείς τη δύναμη να μη δώσει συνέχεια στην προκλητική
προσβολή, την ειρωνεία και τον χλευασμό και σιωπά, δεν σημαίνει ότι είναι
δειλός κι ανόητος, αλλά έχει έναν ηρωισμό μεγαλύτερο από την τόλμη της
αυθάδειας και του θράσους.
Μεγαλύτερη δύναμη χρειάζεται κανείς να σιωπήσει παρά να μιλήσει.
Η σιωπή όμως θέλει σοφή γνώση, αυτοκυριαρχία και κυρίως ταπείνωση.