Η προσευχή είναι βαθύτατα...

Η προσευχή είναι βαθύτατα προσωπική πράξη, με την οποία κοινωνούμε,
δεόμαστε, απλώνουμε το χέρι προς τον Θεό, Τον ευχαριστούμε...
Είναι παρούσα σε κάθε πτυχή της ζωής μας...
Όταν δινόμαστε ολόκληροι στην προσευχή, τότε κι η φύση μας αποκαλύπτεται.
Βρίσκουμε καταφύγιο στην ησυχία και στην υπέρτατη γυμνότητά μας, δεχόμαστε
μέσα μας μια δύναμη ζωής η οποία μας θρέφει, μας θεραπεύει, μας κάνει ξανά
πλήρεις. Στο μέτρο που έχουμε τη δύναμη να επιζητούμε στιγμές μοναξιάς και
να ακούμε την εσωτερική μας φωνή, ένα φως που ζει εντός μας θα μας καθοδηγεί.
Θα γνωρίσουμε έτσι μιαν αγάπη που δεν απογοητεύει, μιαν ειρήνη που δεν προ-
σφέρει ο κόσμος αυτός.    Abraham Menashe.

Μα η ενεργός αγάπη...

Μα η ενεργός αγάπη είναι κάτι πολύ πιο σκληρό και φοβερό απ' την αγάπη που περιορίζεται
στα όνειρα. Η ονειροπόλα αγάπη διψάει για σύντομα κατορθώματα, ζητάει μια γρήγορη ικα-
νοποίηση και τον γενικό θαυμασμό. Στις τέτοιες περιπτώσεις, μερικοί φτάνουν πραγματικά
στο σημείο να θυσιάσουν και τη ζωή τους ακόμη, αρκεί να μην περιμένουν πολύ, μα να
πραγματοποιηθεί γρήγορα τ' όνειρό τους. Και να 'ναι σαν μια θεατρική παράσταση που να
την βλέπουν όλοι και να την χειροκροτούν.
Μα η ενεργός αγάπη χρειάζεται δουλειά κι επίμονη αυτοκυριαρχία και για μερικούς είναι
ίσως-ίσως ολόκληρη επιστήμη.   ''Αδελφοί Καραμαζώφ''

Δεν υπάρχει κανένας δρόμος...

Δεν υπάρχει κανένας δρόμος που να οδηγεί στην ειρήνη.
Η ειρήνη είναι ο δρόμος. Andre Trocme.

Η χαρά είναι...

Η χαρά είναι το πιο αλάθητο σημάδι της παρουσίας του Θεού.  Leon Bloy.

Διηγείται ένας βετεράνος...

Διηγείται ένας βετεράνος του Β΄ παγκοσμίου πολέμου:
Το όνομά μου είναι Jack Leroy Tueller. Είναι Ιούνιος του 1944, δύο εβδομάδες
μετά την D-Day [6 Ιουνίου 1944]. Έχει σκοτεινιάσει, ο ουρανός είναι συννεφια-
σμένος και βρέχει. Νιώθω πολύ πιεσμένος και αποφασίζω να πάρω την τρομπέτα
μου, μα ο διοικητής μου με αποτρέπει: ''Τζακ, καλύτερα μην παίξεις απόψε....
υπάρχει ένας ελεύθερος σκοπευτής εκεί έξω''.
Όμως και ο Γερμανός σκοπευτής, συλλογίστηκα, θα είναι φοβισμένος και μόνος,
ακριβώς σαν κι εμένα. Γι' αυτό, θα παίξω το αγαπημένο του ερωτικό τραγούδι, το
['' Lili Marleen'', δημοφιλές ρομαντικό άκουσμα των Γερμανών]. Το πρωί, να σου
και εμφανίζεται ένα τζιπ απ' την παραλία, περίπου ενάμισι μίλι μακριά.
''Ε, αρχηγέ'', φωνάζει η στρατιωτική αστυνομία, ΄΄εδώ έχουμε κάτι Γερμανούς
αιχμαλώτους που ετοιμάζονται να πάνε στην Αγγλία. Είναι κι ένας που ρωτά ποιος
από ΄δω έπαιζε χθες βράδυ με την τρομπέτα΄΄.
Μόλις συνάντησα τον σκοπευτή, άρχισε να κλαίει με αναφιλητά και να μου λέει:
''Χθες βράδυ, μόλις άκουσα τη μουσική σου, θυμήθηκα την αρραβωνιαστικιά μου
στη Γερμανία, τους γονείς, τις αδελφές και τα αδέλφια μου και δεν μπορούσα να
σε πυροβολήσω''. Άπλωσε το χέρι του προς το μέρος μου, του έδωσα το δικό μου.
Χαιρέτισα τον εχθρό, που πια είχε πάψει να είναι εχθρός. Ήταν φοβισμένος και
μόνος σαν κι εμένα. 

Συνήθως αντιλαμβανόμαστε ως εχθρούς....

Συνήθως, αντιλαμβανόμαστε ως εχθρούς μόνο τους άλλους, ποτέ εμάς.
Όμως, αν είμαι ψυχρός και τους εχθρεύομαι, αν τους μισώ και τους
βλάπτω, αν αναλώνομαι σε απειλές και κακόβουλες προετοιμασίες,
εκφυλίζω τον εαυτό μου σε εχθρό. Αν δεν ξεκόψω μια και καλή απ'
την εχθρότητα, εχθρός του εχθρού μου θα γίνω εγώ.
Γι' αυτό, αν επιθυμώ να σπάσω αυτόν τον φαύλο κύκλο, πρέπει να
θυμάμαι ότι ο εαυτός μου είναι ο μόνος εχθρός στον οποίο μπορώ
να ασκήσω κάποια αξιόλογη επιρροή. Jim Forest.

Χρέος μας είναι....

Χρέος μας είναι να αγαπάμε τους άλλους, χωρίς να σταματάμε
για να σκεφτούμε αν το αξίζουν ή όχι. Το αν την αξίζουν ή όχι
δεν είναι δική μας δουλειά, ούτε κανενός άλλου. Μας ζητείται
απλώς να τους αγαπάμε και η αγάπη αυτή θα καταστήσει και
εμάς και τους πλησίον μας άξιους.  Thomas Merton.

Κάνε πρώτα πράξη...

Κάνε πρώτα πράξη την αγάπη και ύστερα θα τη νιώσεις κιόλας. Dana Mills-Powell.

Όλοι εμείς που σκάβουμε....

Ολοι εμεις, που σκαβουμε με τα νυχια μας τον ουρανο...
ωρα μεσανυχτα,για να φωναξουμε στον ηλιο "φτου ξελεφτερια"
ολοι εμεις,που δραπετευουμε απ'το φεγγιτη της οδυνης...
για να φιλησουμε στο στομα τη χαρα...
ολοι εμεις,που μαλωσαμε στη μοιρασια των αστρων...
που δεν συναντησαμε ποτε κανεναν στο δρομο μας για να
μας δωσει πληροφοριες,κατα που πεφτει η σιγουρια...
Ολοι εμεις,που οταν βρεθουμε κατω απο ερειπια...
διωχνουμε με χαμογελα τους διασωστες...
ολοι εμεις,που ψαξαμε στα αζητητα...
να βρουμε τα στολιδια της ψυχης μας...
που καναμε τα μεγαλα ταξιδια μας στις φτερουγες των κυκνων...
Ολοι εμεις,οι σιωπηλοι ακροβατες μιας υποσχεσης ματαιης...
ολοι εμεις,που παραπλανησαμε τους ανεμους...
που ξελογιασαμε τις ελπιδες...
ολοι εμεις,που ερωτευτηκαμε οτι μας αφανιζε...
ολοι εμεις,οι αφρουρητοι,που δεν ειχαμε ποτε αλλοθι για τα λαθη μας...
ολοι εμεις,οι αντιρρησιες της παρηγοριας...
ολοι εμεις,ειμαστε μπασταρδα Του Θεου...
ακομα κι αν φοβηθηκε να μας αναγνωρισει...
ενα ειναι το σιγουρο...
Μας εχει αδυναμια...να το ξερετε...
Αλκυονη Παπαδακη

Και ο παράδεισος...

Και ο παράδεισος, όταν είναι περιφραγμένος
με συρματοπλέγματα, γίνεται αφόρητος.

Αν είχαμε....

 Αν είχαμε.....
.Την ταπείνωση της γης, που όλοι την πατάμε και αυτή μας δίνει τους καρπούς της,
.την ζεστασιά του ήλιου, που και να τον βρίσεις ζωογονεί την πλάση όλη,
.την ανιδιοτέλεια του αηδονιού, που κελαηδά κρυμμένο στις ρεματιές, χωρίς να
προσδοκά τίποτα από κανέναν,
.την ανεξικακία της αμυγδαλιάς, που όταν τη χτυπάς με το ραβδί αυτή σου δίνει
τους καρπούς της,
.την εργατικότητα του μυρμηγκιού, που μέσα στο κάμα του καλοκαιριού δουλεύει
ασταμάτητα για τον χειμώνα,
.την εκλεκτικότητα της μέλισσας, που ακόμα και μέσα σε έναν ακάθαρτο τόπο θα
εντοπίσει το λουλούδι για να συλλέξει τη γύρη,
.τη θυσία της καρδιάς, που χτυπά μέρα νύχτα για να δίνει το αίμα της σε όλα
τα μέλη του σώματος,
.τη δροσιά του πλάτανου, που με τον ίσκιο του ανακουφίζει τους περαστικούς
αυτής της ζωής,
.την ωφελιμότητα του πεύκου, που όταν το πληγώνεις σου δίνει το ρετσίνι του,
.την ωριμότητα των δένδρων, που ξέρουν πως αν προσβληθούν από μικρόβια
δεν μπορούν από μόνα τους να καθαριστούν,
.τη σιωπή του πλανήτη, που ενώ περιστρέφεται για να μας δίνει τις εποχές του
δεν ακούγεται ούτε κραυγάζει,
.τη στοργική μητρότητα του πελεκάνου, που με το ράμφος του χτυπά το στήθος
του για να ταϊσει με αίμα τα πεινασμένα παιδιά του,
.την πιστότητα του σκύλου, που μπορεί ακόμη και να ξεψυχήσει όταν πεθάνει
το καλό αφεντικό του,
.την ευφυία των νυχτερίδων, που ενώ είναι αμέτρητες και τυφλές συνάμα πετούν
μέσα σε ένα μικρό χώρο χωρίς να συγκρούονται,
.την προνοητικότητα των καρποφόρων φυτών, που όσο πιο μεγάλους καρπούς
κάνουν τόσο πιο μικρό ύψος λαμβάνουν,
.την καρτερικότητα του γαϊδουριού, που ο αγωγιάτης κάθε μέρα το φορτώνει
για να κουβαλά σιωπηλά προϊόντα χρήσιμα γι' αυτόν,
.την υπομονή της καρδερίνας, που για χρόνια ολόκληρα γλυκοκελαηδάει μέσα
σε ενα κλουβί,
.την ομορφιά των λουλουδιών, που δίχως να καλλωπίζονται κοιτούν προς τον
ουρανό και σε θαμπώνουν,
.τη δίαιτα του μουλαριού, που ενώ τρώει μόνο άχυρα σηκώνει τα βάρη άλλων
και δεν κλατάρει.