Ακόμη πρέπει να προσέξεις...

Ακόμη πρέπει να προσέξεις να ξεχωρίσεις την αγάπη από την συναισθηματικότητα.
Η συναισθηματικότητα έχει προς την αγάπη, τον ίδιο λόγο που έχει η δεισιδαιμονία
προς την πίστη.
Η συναισθηματικότητα είναι αδυναμία. Η αγάπη είναι δύναμη.
Η συναισθηματικότητα έχει κλειστά τα μάτια, η αγάπη τα έχει ορθάνοιχτα.
Η συναισθηματικότητα ζητάει και περιμένει. Η αγάπη δίνει χωρίς να περιμένει
τίποτε. Γιατί η αγάπη υπάρχει για χάρη του άλλου, ενώ η συναισθηματικότητα
είναι μία μορφή εγωκεντρισμού.
Η αγάπη λοιπόν, πρέπει να ασκείται ''εν δυνάμει''. Αυτό σημαίνει και ότι θα είναι
εντελώς χωρισμένη από τον φόβο. Θα αγαπάς και τον Θεό και τους ανθρώπους.
Αλλά θα φοβάσαι μόνο τον Θεό και όχι τους ανθρώπους. Και κάτι άλλο ακόμη:
Δεν θα ζητάς να αρέσεις στους ανθρώπους. Ο άνθρωπος που ζητάει να αρέσει
στους ανθρώπους, δεν αρέσει στον Θεό και δεν αγαπάει τους ανθρώπους.
Τον εαυτό του αγαπάει και θέλει να κάνει τους ανθρώπους συμμάχους του
εγωισμού του.

Δεν πρέπει να φανταστείς...

...δεν πρέπει να φανταστείς ότι υπάρχει καμιά αντίθεση και πολύ λιγότερο έχθρα

ανάμεσα στο αιώνιο και στο πρόσκαιρο, ούτε ακόμη ανάμεσα στην ψυχή και το

σώμα. Μια τέτοια πλάνη είναι καταστρεπτική. Μην πάει ο νους σου να λες, αχ

πότε θα πετάξω στον ουρανό! Έχε υπ' όψιν σου ότι και η γη είναι άστρο του

ουρανού. Έχε υπ' όψιν σου ότι και το σήμερα είναι ημέρα της αιωνιότητας.

Έχε υπ' όψιν σου ότι και το σώμα αυτό ακόμη πνευματοκίνητο πρέπει να είναι. 

Και το σύνθημα της αιωνιότητας, δεν έχει το νόημα ότι πρέπει να εχθρεύεσαι

το πρόσκαιρο. Το νόημα είναι να ιεραρχείς το πρόσκαιρο και να το εντάξεις

στου αιωνίου την πορεία.

Α. Ν. Τσιριντάνη.

Και το κάθε πράγμα...

Και το κάθε πράγμα, για να το χαρείς, δεν φτάνει να το κοιτάξεις μονάχα έτσι αδιάφορα,
παρά πρέπει να το περιεργαστείς σε κάθε ώρα, να το γνωρίσεις όπως γνωρίζεις έναν
άνθρωπο, ώστε να πιάσεις κουβεντιάζεις μαζί του και να τ' αγαπήσεις.
Αφού λοιπόν δεν τ' αγαπάνε με γνώση οι άνθρωποι τα όσα έχουνε, τι τα μαζεύουνε;
Γιατί δικό σου είναι ένα πράγμα, όχι γιατί τ' αγόρασες, είτε γιατί σου το δώσανε, είτε
γιατί το φύτεψες, είτε γιατί το 'χτισες, είτε γιατί το μεγάλωσες, μα γίνεται δικό σου
γιατί το ζέστανες με την καρδιά σου, και 'κείνο σου φανερώνει την ψυχή του και μιλά
μαζί σου και τ' αγαπάς και σ\ αγαπά. Αλλιώς δεν μπορεί άνθρωπος να κάνει τίποτα, αν
λείπει τούτη η μυστική ανταπόκριση.