Τετάρτη 30 Μαρτίου 2016

Ζούμε σε μια εποχή...

Ζούμε σε μια εποχή που δεν θυσιαζόμαστε εμείς για τον άλλον, αλλά
θυσιάζουμε τους άλλους, την αγάπη των άλλων, την φιλία τους κλπ,
για την δική μας ζωούλα. Κυριαρχεί το σύνθημα ο θάνατός σου η ζωή
μου και όχι ο θάνατός μου ζωή σου.
Ακολουθούμε το κυνηγητό της δόξας και της ατομικής προβολής.
Πατάμε πάνω σε ανθρώπινα πτώματα και πολλές φορές στα πιο αγαπητά
μας πρόσωπα. Οικοδομούμε τον πύργο της ζωής μας πάνω στην κόλαση
που εμείς οι ίδιοι κατασκευάζουμε. Σε όλα τα επίπεδα κυριαρχεί το
σύνθημα του θανάτου του άλλου.
Υπόληψη, τιμή, αγάπη,φιλία, συγγένεια, ιδανικά κλπ. όλα θυσιάζονται
στο είδωλο του εαυτού μας. Όλα πρέπει να μας προσκυνήσουν. Τάχα για
το καλό του άλλου και της κοινωνίας, ενώ στην πραγματικότητα φροντί-
ζουμε για το καλό μόνον του εαυτού μας. Αμοραλιστές, αριβίστες.
Διαπράττουμε τα μεγαλύτερα εγκλήματα και όμως έχουμε τη συνείδηση
αναπαυμένη.......
Πρέπει να πεθάνουμε εμείς για να ζήσουν οι άλλοι και όχι να πεθάνουν
οι άλλοι για να ζήσουμε εμείς. Δεν έχει καμιά σημασία το να ζήσουμε εμείς.
Αυτό που μετράει είναι να πεθαίνουμε καθημερινά. Αυτός ο θάνατος συνδέ-
εται με την μεταμόρφωση του ατομικού στοιχείου σε προσωπικό.
Να γίνουμε πραγματικοί άνθρωποι και να έρχονται οι άλλοι για να τραφούν.
Δεν έχει σημασία πόσα χρόνια θα ζήσουμε. Αυτό που έχει σημασία είναι
πως θα ζήσουμε.       Μητροπολίτης Ιερόθεος Ναυπάκτου.

Τρίτη 29 Μαρτίου 2016

Δεν μπορούμε να ζούμε...

Δεν μπορούμε να ζούμε για τον εαυτό μας. Χίλια νήματα
μας συνδέουν με τους συνανθρώπους μας και κατά μήκος
αυτών των νημάτων οι πράξεις μας διαβιβάζονται ως αίτια
και επιστρέφουν ως αποτελέσματα.

Αν δεν φυτέψεις το δέντρο...

Αν δεν φυτέψεις το δέντρο της πρόνοιας όταν είσαι νέος,
δεν θα έχεις τον ίσκιο του όταν θα γεράσεις.

Έχεις ψυχή μου δουλειά....

Έχεις ψυχή μου δουλειά και μάλιστα αν θέλεις, μεγάλη.
Εξέτασε τον εαυτό σου ποια είσαι και που είσαι στραμμένη,
αυτό που ήλθες και που πρέπει να παρουσιαστείς,
αν η ζωή είναι αυτό που ζεις, ή κάτι το καλύτερο...
Έχεις ψυχή μου δουλειά. Μην κουραστείς από τον κόπο.

Όλη η δυστυχία του ανθρώπου...

Όλη η δυστυχία του ανθρώπου προέρχεται από το ότι δεν μπορεί
να μείνει μία μέρα μόνος, συντροφιά με τον εαυτό του σε ένα δωμάτιο.
Πόσα θα είχαν να πουν οι δυο τους!