Πόσες φορές νοσταλγοί της υψηλής κορυφής δεν μένουμε καρφωμένοι στα χαμηλά.
Στους ελώδεις πρόποδες των υψηλών οραματισμών. Γιατί ''τα ύψη όπως λέει ο Γκαίτε
μας είναι ελκυστικά, όχι όμως και τα σκαλοπάτια. Με τα μάτια στραμμένα στην κορυφή
προτιμάμε να βαδίζουμε στην πεδιάδα''.
Μας συναρπάζει η αίγλη της κορυφής αλλά μας κουράζει ο κόπος της ανηφοριάς
Κι ενώ τα φτερά μας είναι φτιαγμένα για τα πλάτη τ' ουρανού, εμείς λιμνάζουμε στο
τέλμα, δεσμευμένοι από κάποιο πάθος. Από ''εν'' σαν αυτό, που κράτησε δέσμιο και
τον πλούσιο.

Η μελαγχολία που σε πνίγει, είναι κόμπος αξόδευτης αγάπης.
Για να λυθεί ο κόμπος αυτός πρέπει να τον ξοδέψεις εκεί που
υπάρχει ανάγκη και ζητείται αγάπη.
Είναι ο μόνος τρόπος να απαλλαγείς από τη μελαγχολία και
να λευτερωθείς από την κατάθλιψη.
Η αξόδευτη αγάπη...

Όταν γεννήθηκες εσύ έκλαιγες και όλοι γύρω σου γελούσαν.
Φρόντισε όταν φεύγεις για την αιωνιότητα εσύ να μπορείς
να γελάς και όλοι γύρω σου να κλαίνε.

Όποιος έχει φτερά κινδυνεύει να κατασπαραχθεί
από εκείνους που δεν έχουν παρά μονάχα νύχια.

Ευφυής είναι εκείνος, που βλέπει κάτι που όλοι βλέπουν,
αλλά σκέφτεται κάτι, που κανένας δεν είχε σκεφτεί.

Η δυστυχία, την οποία ο Θεός αφήνει για εμάς, είναι καλύτερη
από την ευτυχία την οποία μόνοι μας χτίζουμε για τους εαυτούς μας.

Κοιμήθηκα και ονειρεύτηκα ότι η ζωή ήταν χαρά.
Ξύπνησα και είδα ότι η ζωή ήταν υπηρεσία.
Έπραξα και διαπίστωσα ότι η υπηρεσία ήταν χαρά.

Καιρός πια ν'ανοιχτείς, με τα δικά σου άρμενα.
Κι αν έχεις χάσει όλα τα πρωινά της ζωής σου,
όλες τις ανατολές, δεν είναι και προς θάνατον.
Έχει και κάτι απογεύματα η ζωή...
Κάτι δειλινά...
Να σου λιγώνεται η ψυχή.

Επαναστάτης πάει να πει, να μην ακολουθείς το κοπάδι,
ξεπουλώντας τη δική σου βούληση.
Να μη σκύβεις το κεφάλι σε κανέναν εξουσιαστή
και προπαντός στον πιο άγριο, τον πιο ύπουλο,
τον εξουσιαστή που κρύβεις μέσα σου.

Είναι πιο εύκολο να αναποδογυρίσεις τον κόσμο, απ' ότι να αναποδογυρίσεις τον εαυτό σου.

Μπορεί να είμαστε καλοί σαν άγγελοι με εκείνους που μας φέρονται με εμπιστοσύνη και αγάπη.
Αρκεί όμως να συναντήσουμε κακία, επίκριση και έχθρα για να μετατραπεί η καλοσύνη μας στο
αντίθετο συναίσθημα.  Αυτό δείχνει την πλήρη αδυναμία μας μπροστά στο κακό και πρώτα απ'
όλα μπροστά στο κακό μέσα μας.

Έχουμε μία ανάπηρη,κοντόθωρη,ιδιοτελή αγάπη.  Μιλάμε για αγαπημένα μας πρόσωπα και δεν
τ'αγαπάμε όπως είναι. Θέλουμε να τα κάνουμε όπως εμείς νομίζουμε ότι πρέπει να είναι.
Μα ο εαυτός μας που είναι δικός μας και δεν μπορούμε ή δεν θέλουμε να τον διορθώσουμε.
Ω μα είναι δυστυχία αυτή η αγάπη και όχι ευτυχία.  Αυτή η αγάπη είναι αρρωστημένη, μικρόψυχη,
αγάπη υπολογισμού,αξιολύπητη και αξιοθρήνητη.  Βασανίζεται και δεν ελευθερώνει, ταλαιπωρεί
και δεν αναπαύει. Μια αγάπη ανυπόμονη απαιτητική και βιαστική κουράζει. Δεν έχει στοργή,
ευαισθησία, ευγένεια, καλοσύνη και συμπάθεια.  Κρίμα...
Η αγάπη δεν είναι ποτέ φορτική, εξουσιαστική, ζηλόφθονη, άχαρη.
Δεν μπορεί ν'αγαπάμε κάποιον και να τον πιέζουμε συνεχώς, να τον παρατηρούμε και να τον
διορθώνουμε και μάλιστα ενώπιον άλλων.  Σκεφθείτε να κάνουμε κάποιον να υποφέρει και να
πονά επειδή τον αγαπάμε.  Να νομίζουμε απερίσκεπτα ότι μόνο εμείς ξέρουμε ν'αγαπάμε και
μόνο όπως εμείς αγαπάμε είναι η πραγματική αγάπη.
Αυτό είναι πίεση και δέσμευση του άλλου και δεν είναι καθόλου αγάπη αλλά σκέτος εγωισμός.

Το να αναγνωρίσω στον άλλον το δικαίωμα να είναι αυτός που είναι
και όχι το ομοίωμά μου, είναι η πιο θεμελιώδης πράξη δικαιοσύνης.

Η καρδιά μας είναι ζωντανή όσο αγαπά
και όχι όσο κτυπά.

Μη βάζεις χαμηλούς στόχους.
Να στοχεύεις προς τον ουρανό.
Ακόμα κι αν αποτύχεις θα βρεθείς
ανάμεσα στ' αστέρια.

Δεν είναι δυνατό να αγαπάς κάποιον και να μην ενδιαφέρεσαι να καταλάβεις
τι είναι εκείνο που χρειάζεται, τι εκείνο που δεν χρειάζεται, τι εκείνο που αντέχει.
Ευαίσθητος είναι όποιος είναι ευαίσθητος και προς τις ευαισθησίες των άλλων.
Ο τρόπος που προσεγγίζουμε είναι η απόδειξη των αισθημάτων που έχουμε.
Ο  ΤΡΟΠΟΣ...
Η καλλιτεχνία εκείνου που συμβαίνει στ' αλήθεια και επιζητά να εκφραστεί.

Αξιαγάπητες και ελκυστικές είναι μονάχα οι γενναίες και αξιοπρεπείς ψυχές.
Σημασία έχει να εμπνέεις αγάπη, όχι να σκλαβώνεις.
Οι υποδουλώσεις [με υλικούς ή ψυχολογικούς τρόπους] δεν διαρκούν πολύ,
δεν έχουν καλό τέλος.
Να πείθεις και όχι να μαγεύεις, να απευθύνεσαι στην ελευθερία του άλλου,
όχι στις ανάγκες και στις νευρώσεις του, να είσαι παρουσία όχι παράσταση,
πολύ περισσότερο υποβολή,να σε θέλουν για ότι όντως είσαι,χωρίς προσποίηση.
Άλλο φροντίζω και άλλο κολακεύω, άλλο θυσιάζομαι και άλλο συμβιβάζομαι.
Άλλο κατανοώ και άλλο κάνω τα στραβά μάτια.

Η πιο μεγάλη αρετή του ανθρώπου είναι να έχει καρδιά.
Μα η πιο μεγάλη ακόμα είναι όταν χρειάζεται
να παραμερίζει την καρδιά του....

Μία ερώτηση  μία απάντηση.

Η δειλία ρωτά ένα ασφαλές.
Η σκοπιμότητα ρωτά ένα συμφέρον.
Η ματαιοδοξία ρωτά ένα δημοφιλές.
Έρχεται όμως κάποια στιγμή, που πρέπει ν' αποφασίσεις
να κάνεις κάτι που δεν είναι ούτε ασφαλές, ούτε συμφέρον,
ούτε δημοφιλές.
Είναι όμως το σωστό..

Τίποτα δεν κάνει έναν άνθρωπο τόσο ξεπερασμένο
όσο το να επικρίνει τη νεότερη γενιά.

Για την ευτυχία στον γάμο χρειάζεται κάτι πολύ περισσότερο
από το να βρεις το σωστό πρόσωπο.
Χρειάζεται να είσαι ΕΣΥ το σωστό πρόσωπο.

Δεν χρωστούμε τόση ευγνωμοσύνη σ' αυτούς που μας έκαναν καλό, όση σ' αυτούς
που δεν μας έκαναν κακό ενώ μπορούσαν να μας το κάνουν.

Μην πιέζεις τους άλλους να σε αγαπήσουν.
Πίεσε τον εαυτό σου να προσφέρει αγάπη στους άλλους.
Είναι ο μόνος τρόπος να κατακτήσεις την αυθόρμητη
αγάπη όλων.
Ζήσε για να αγαπάς και αγάπα για να ζήσεις.

Είναι καιρός να πάψουμε να είμαστε απόγονοι μεγάλων ανδρών,
πρέπει να γίνουμε κι εμείς πρόγονοι για κάποιους απογόνους σπουδαίους.

Η ομορφιά στον άνθρωπο παίζει τον ίδιο ρόλο που παίζει το μηδέν δίπλα σε έναν αριθμό.
Η αξία του εξαρτάται από εκείνο που έχει δίπλα του.

Η συνταγή της ομορφιάς....

Αν θέλεις να γίνεις πραγματικά ωραίος να στέκεσαι..
Πέντε λεπτά μπροστά στον καθρέπτη.
Δέκα λεπτά μπροστά στον εαυτό σου.
Δεκαπέντε λεπτά μπροστά στον Θεό..

Όταν δεις έναν άξιο άνθρωπο κοίταξε να του μοιάσεις.
Όταν δεις έναν ανάξιο άνθρωπο, κοίταξε μέσα σου,
μήπως του μοιάζεις.

Είναι γεγονός πως κάποιοι άνθρωποι δεν μπόρεσαν ποτέ ν' απλώσουν τα ''ρούχα'' τους στον ήλιο,
να τα στεγνώσουν.  Πάντα βρεγμένα τα φορούν.
Δεν είναι η ζωή που φταίει γι' αυτό, κι ας της ρίχνουν όλα τα βάρη.
Ούτε οι ίδιοι, βέβαια φταίνε. Φταίει το ότι δεν τους χάρισε ποτέ κανείς έναν ήλιο.
Έναν ολόδικο τους ήλιο.  Ν' ανατέλλει, να δύει και πάλι ν' ανατέλλει λαμπερός
μέσα τους.

Η ψεύτικη ευτυχία είναι χειρότερη από την αληθινή δυστυχία.
Τα αληθινά δάκρυα είναι καλύτερα από τα ψεύτικα χαμόγελα,
επειδή η ωρίμανση έρχεται μέσα από την αλήθεια.

Να θυμάσαι, το παρόν είναι πολύ μικρό και το παρελθόν είναι πολύ μακρύ,
οπότε ασφαλώς το βάρος του είναι μεγάλο.
Αν δεν έχεις μεγάλο θάρρος, δεν θα βγεις ποτέ από αυτό. Είναι πολύ άνετο
και βολικό να παραμένεις με το παρελθόν, όμως η άνεση και το βόλεμα δεν
είναι τίποτα.
Το παν είναι το  μ ε γ ά λ ω μ α.
ΜΕΓΑΛΩΣΕ...
Αν έρθει το μεγάλωμα μέσα από τη στενοχώρια και την ανησυχία, τότε η
στενοχώρια είναι καλή, ευεργετική.
Πάντοτε όμως να θυμάσαι ένα πράγμα.
Σ υ ν έ χ ι σ ε  ν α  μ ε γ α λ ώ ν ε ι ς.

Το παιδί μαθαίνει από το περιβάλλον μέσα στο οποίο ζει.

Αν ζει μέσα στην κριτική, μαθαίνει να κατακρίνει.
Αν ζει μέσα στην έχθρα, μαθαίνει να καυγαδίζει.
Αν ζει μέσα στην ειρωνεία, μαθαίνει να είναι ντροπαλό.
Αν ζει μέσα στην ντροπή, μαθαίνει να αισθάνεται ένοχο.
Αν ζει μέσα στην κατανόηση, μαθαίνει να είναι υπομονετικό.
Αν ζει μέσα στην ενθάρρυνση, μαθαίνει να έχει εμπιστοσύνη.
Αν ζει μέσα στον έπαινο, μαθαίνει να εκτιμά.
Αν ζει μέσα στην δικαιοσύνη, μαθαίνει να είναι δίκαιο.
Αν ζει μέσα στην ασφάλεια, μαθαίνει να πιστεύει.
Αν ζει μέσα στην επιδοκιμασία, μαθαίνει να έχει αυτοεκτίμηση.
Αν ζει μέσα στην παραδοχή και τη φιλία, μαθαίνει να βρίσκει
την ΑΓΑΠΗ μέσα στον κόσμο.

Δεν παιδαγωγούμε, όταν κάνουμε παρατηρήσεις στους άλλους.
Παιδαγωγούμε όταν δίνουμε παράδειγμα ζωής, όταν δίνουμε
πρόταση ζωής.

Δεν διδάσκουμε εκείνο που θέλουμε, ούτε εκείνο που ξέρουμε.
Διδάσκουμε εκείνο που είμαστε.

Το κεφάλι του παιδιού δεν είναι δοχείο, να το γεμίσουμε.
Είναι σπίρτο και φωτιά που περιμένει να το ανάψουμε.
Είναι ανθρακιά.

Δίνουμε στον άλλον αγωγή ανάλογα με τη διάθεση και τη χωρητικότητά του.
Ποτέ δεν βιάζουμε την καρδιά του.  Όταν ο άλλος είναι εντελώς αρνητικός,
τότε μόνο χαρά μπορούμε να του δώσουμε.
Και τότε θ' αλλάξει η διάθεσή του και θ' αρχίσει να δέχεται την αγωγή μας
και να τη ζητάει.

Όλοι μας κουβαλάμε μέσα μας τον ψεύτη, τον κλέφτη,τον εγωιστή,ακόμα και τον φονιά. Υπάρχουν σίγουρα ώρες που τ' αποκαλύπτουν αυτά. Είναι οι ''μικρές'' ώρες μας που φανερώνεται η μεγάλη ασχήμια μας. Αρκεί να τις σημαδεύουμε. Αυτές οι ώρες μπορούν να μας βάλουν στη θέση μας. Να μας χαρίσουν αυτογνωσία. Η αυτογνωσία είναι από τους μεγαλύτερους θησαυρούς της ζωής.

Στο σχολείο των θλίψεων είναι ακριβά τα δίδακτρα αλλά πολύτιμα τα μαθήματα.

Δεν είναι κακό να χτίζουμε αποθήκες μόνο η στέγη τους να είναι πιο ψηλά από τα σύννεφα.

Νόμιζα πως δεν είχα τίποτα στον κόσμο, κι όμως είχα χιλιάδες στρέμματα καρδιάς...

Άφησε το παρελθόν στο έλεος του Θεού.
Άφησε το παρόν στην αγάπη Του.
Άφησε το μέλλον στην πρόνοιά Του.

Χρειάζεται να έχεις αρκετό θάρρος για να μη θες να είσαι τέλειος.

Η ευτυχία είναι εσωτερική υπόθεση κι όχι εξωτερική γι αυτό δεν εξαρτάται από το τι έχουμε αλλά από το ποιοί είμαστε.

Προσπάθησε να μην εξογκώνεις τα σφάλματα των άλλων. Να μη σε χαρακτηρίζει η τακτική του γελοιογράφου, που εξογκώνει κάτι για να το σατυρίσει. Να σε διακρίνει η ευγένεια του ζωγράφου που διορθώνει κάτι για να το ομορφύνει.
Μην ασχολείσαι μόνο με το κακό που βλέπεις εύκολα γύρω σου. Προσπάθησε να ανακαλύπτεις την αρετή που είναι συνήθως κρυμμένη. Να είσαι εξερευνητής των μαργαριταριών της αρετής στον απέραντο ωκεανό των ανθρώπων και όχι ρακοσυλλέκτης της κακίας στον σκουπιδοτενεκέ της ανθρώπινης αθλιότητος.

Με το να παίρνεις γεμίζουν τα χέρια σου.
Με το να δίνεις γεμίζει η καρδιά σου.
Με το να κάνεις αρμονικά και τα δυο γεμίζει η ζωή σου.

Πρόσεχε τις σκέψεις σου, γιατί γίνονται επιθυμίες.
Πρόσεχε τις επιθυμίες σου, γιατί γίνονται πράξεις.
Πρόσεχε τις πράξεις σου, γιατί γίνονται συνήθειες.
Πρόσεχε τις συνήθειες, γιατί δημιουργούν χαρακτήρα.
Και ο χαρακτήρας πλέον δεν μεταβάλλεται.
ΕΙΣΑΙ  ΕΣΥ.                                                                                                                                                   

Λέγει ένας σοφός. ''Ο Θεός μας έδωσε δύο αυτιά και ένα στόμα, περισσότερο να ακούμε και λιγότερο να μιλάμε''. Εμείς κυκλοφορούμε σαν να έχουμε δέκα στόματα και κανένα αυτί. Μιλά ο άλλος και δεν τον ακούμε και σκεφτόμαστε τι θα πούμε εμείς. Έτσι όπως λέγει ο ποιητής Γιώργος Σεφέρης έχουμε παράλληλους μονολόγους. Δεν διαλεγόμαστε και δεν επικοινωνούμε.

Απόκτησε την εσωτερική σου γαλήνη και χιλιάδες άνθρωποι θα σωθούν γύρω σου,χωρίς εσύ να το ξέρεις.

Δεν είναι ντροπή να γονατίζεις. Να πέφτεις. Ντροπή είναι να μην προσπαθείς να σηκωθείς.

Η πραγματική αξία του ανθρώπου είναι ένα κλάσμα του οποίου ο αριθμητής αντιπροσωπεύει το τι πραγματικά αξίζει και ο παρανομαστής το τι νομίζει για τον εαυτό του. Οσο μεγαλύτερος γίνεται ο παρανομαστής τόσο μικρότερο γίνεται το κλάσμα. 

''Είναι αδύνατο να ζήσεις το απόγευμα της ζωής σύμφωνα με τα προγράμματα που είναι κατάλληλα για το πρωινό, γιατί αυτό που είχε μεγάλη σημασία τότε, θα έχει πολύ λίγη σημασία τώρα και η αλήθεια του πρωινού θα είναι το ψέμα του απογεύματος.

Ανώριμη εξάρτηση είναι η ανάγκη για κάποιον να σε φροντίσει γιατί η δική σου προσωπικότητα δεν έχει ποτέ μπορέσει να αναπτύξει ένα βασικό αίσθημα για τη δική της δύναμη. Η ώριμη εξάρτηση είναι η ανάγκη για άλλους ανθρώπους, για προσωπική κοινωνία, συναισθηματική διέγερση και ισότιμο πάρε-δώσε πραγματικής αγάπης. Μπορεί να γίνει κανείς πραγματικά ένα ''πρόσωπο'' αυτός ο ίδιος μόνο με υγιείς διαπροσωπικές σχέσεις.

Άγιος δεν είναι ο αναμάρτητος,αλλ' αυτός που αγωνίζεται. Ο ''πίπτων καί εγειρόμενος'' που πέφτει χίλιες φορές αλλά σηκώνεται χίλιες μία.

Ανθρωπιά σημαίνει να είσαι διαθέσιμος στον άλλον, να τον δέχεσαι όπως είναι, χωρίς επιφυλάξεις και δισταγμούς, να τον αναγνωρίζεις, να σέβεσαι την μοναδική του αξία και να του προσφέρεσαι με πνεύμα κατανόησης και αγάπης.

Καμιά σημαία δεν κυματίζει, αν δεν φυσάει άνεμος. Και κανείς δεν δημιουργεί, αν δεν έχει να αντιμετωπίσει εμπόδια.

Moυ αρέσει εκείνος που η ψυχή του είναι πιο βαθιά από την πληγή του .Να δουλέψουμε με τις πληγές μας αλλά να μην τις γλείφουμε. Κινδυνεύουμε να διαστρέψουμε τις ηδονές μας.Η ψυχή είναι πανίσχυρη. Μην κολλάς. Μην κολλάς ούτε στην ψυχανάλυση προορίζεται μονάχα για τις πληγές, για την ψυχή σου θα προχωρήσεις πιο πέρα στην πνευματική περιπέτεια. Για να σου δωσω να καταλάβεις είναι σαν να πηγαίνεις σε έναν ορθοπεδικό γιατί έσπασες το πόδι σου. Ο ορθοπεδικός θα σου γιατρέψει το κάταγμα, δε θα σου μάθει όμως ούτε να βαδίζεις, ούτε ποιό δρόμο θα περπατήσεις, ούτε πολύ περισσότερο τον προορισμό. Η ευθύνη σου είναι αμεταβίβαστη.

Σαν τον αετό είναι ο μεγάλος άνθρωπος.Όσο πιο ψηλά πετάει τόσο λιγότερο τον βλέπουμε και τιμωρείται για το μεγαλείο του από την μοναξιά της ψυχής.