Λένε κάποιοι ότι θαύμα είναι μία έκτακτη...

Λένε κάποιοι ότι θαύμα είναι μία έκτακτη υπερφυσική ενέργεια.
Δηλαδή, η θεραπεία μιας αρρώστιας για παράδειγμα. Όμως για
την ορθόδοξη παράδοση, θαύμα είναι κάτι πολύ περισσότερο.
Θαύμα είναι η ίδια η ζωή όταν γίνεται πνευματική, χριστοκεντρική.
 Θαύμα είναι να αφεθώ στο θέλημα του Θεού. Θαύμα είναι η μετά-
νοια του ανθρώπου προς το αγαθό, θαύμα είναι να μπορέσω με την
βοήθεια του Θεού, αυτή την ζωή που μου δόθηκε σε έναν κόσμο
φθοράς και πόνου, να τη ζω με χαρά! Εάν το κάνω αυτό, κάθε μέρα
ζω πολλά θαύματα. Το θαύμα της ευχαριστίας. Το θαύμα ενός χαμό-
γελου που χαρίζουμε στον διπλανό. Το θαύμα μιας συγγνώμης. Το
θαύμα, ότι βοήθησα έναν άνθρωπο. Το θαύμα που επικοινώνησα
μ' έναν άλλο. Το θαύμα που ευχαρίστησα τον Θεό για τον ήλιο που
ξημέρωσε, για ένα όμορφο πουλί που πέταξε μπροστά μου, για ένα
λουλούδι που άνθισε, για ένα βιβλίο που διάβασα. Το θαύμα πως,
εγώ ο πλασμένος κατ' εικόνα του Θεού, έχω έναν σκοπό να πραγμα-
τοποιήσω στην ζωή μου, να πορευτώ προς το καθ' ομοίωσιν, να
γίνω ιερέας της κτίσης, σοφός, άγιος.
Το θαύμα αυτό, όταν αρχίζει κανείς να το ζει, παύει να έχει οργή.
Και όταν οργίζεται, κάνει αρχή. Παύει να έχει γκρίνια. Κι όταν τον
πιάνει γκρίνια, κάνει αρχή. Κι έτσι η ζωή παύει να είναι μαύρη, ότι
κι αν γίνεται γύρω.            π. Χριστόδουλος  Μπίθας.

Όλα μας διδάσκουν....

Όλα μας διδάσκουν και μας όδηγούν στον Θεό. Όλα γύρω μας είναι
σταλαγματιές της αγάπης του Θεού. και τα έμψυχα και τα άψυχα και
τα φυτά και τα ζώα και τα πουλιά και τα βουνά και η θάλασσα και το
ηλιοβασίλεμα και ο έναστρος ουρανός. Είναι οι μικρές αγάπες, μέσα
απ' τις οποίες φθάνουμε στην μεγάλη Αγάπη, τον Χριστό. Όσιος Πορφύριος.

Η Τρίτη Γέννηση....

Η  Τ ρ ί τ η   Γ έ ν ν η σ η.

Δεν είναι μόνο αυτή η γέννηση
των καημένων των ανθρώπων
που έρχεται από σάρκα και αίμα.
Αφού είναι θνητοί που γεννιούνται εδώ
και πεθαίνουν τόσο γρήγορα,
αυτή είναι βέβαια η πρώτη.

έπειτα είναι το βάπτισμα
του Αγίου Πνεύματος,
όταν το φως Του κατεβαίνει
στους βαπτιζόμενους εν ύδατι.

Η τρίτη πάλι μας γεννά
από τα δάκρυα και τους πόνους μας,
που καθαρίζουν την εικόνα μας
από τους σπίλους της φαυλότητας.

Στην μια γεννιέσαι απ' τους πατέρες σου,
στην άλλη γίνεσαι παιδί Θεού,
στην τρίτη ο ίδιος είσαι ο γεννήτορας,
όσο η ζωή σου ακολουθεί το άγιο φως.

                                   Άγ, Γρηγόριος Θεολόγος

Η λογική σε καλεί...

Η λογική σε καλεί να εξασφαλιστείς,
η αγιότητα να διακινδυνεύσεις.
Κι ο Θεός μας καλεί στην αγιότητα.
                                Jim Forest

Εκεί που δεν υπάρχει...

Εκεί που δεν υπάρχει αγάπη, πρόσφερέ την
εσύ και θα την βρεις.

Τι ωραία που θα ήταν...

Τι ωραία που θα ήταν, αν οι κακοί άνθρωποι μαζεμένοι σ' έναν τόπο,
ετοίμαζαν στα μουλωχτά τις κακές τους πράξεις και αρκούσε να τους
κρατήσουμε μακριά μας και να τους εξοντώσουμε!
Μα να που η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στο καλό και στο κακό
διχοτομεί την καρδιά κάθε ανθρώπου...και ποιος είναι άραγε διατεθει-
μένος να καταστρέψει ένα κομμάτι της καρδιάς του;
                                                    Αλεξάντερ Σολτσενίτσιν.

Το αγγλικό της Οξφόρδης...

Το Αγγλικό της Οξφόρδης, υιοθετώντας έναν πιο κομψό ορισμό, θεωρεί
ως εχθρό ''ένα μη φιλικό ή επιθετικά διακείμενο πρόσωπο, που αγαπά να
μισεί και να απεργάζεται το κακό ενός άλλου''.
Καίριος και οξύς, ο ορισμός μας βάζει κατευθείαν στην καρδιά του ζητή-
ματος, αφού δεν κουνά το δάχτυλο μόνο σε ένα άλλο πρόσωπο ή έθνος,
αλλά και στον ίδιο μας τον εαυτό. Συνήθως, αντιλαμβανόμαστε ως εχθρούς
μόνο τους άλλους, ποτέ εμάς.
Όμως, αν είμαι ψυχρός και τους εχθρεύομαι, αν τους μισώ και τους βλάπτω,
αν αναλώνομαι σε απειλές και κακόβουλες προετοιμασίες, εκφυλίζω τον
εαυτό μου σε εχθρό. Αν δεν ξεκόψω μια και καλή απ' την εχθρότητα, εχθρός
του εχθρού μου θα γίνω εγώ. Γι' αυτό, αν επιθυμώ να σπάσω αυτόν τον φαύ-
λο κύκλο, πρέπει να θυμάμαι ότι ο εαυτός μου είναι ο μόνος εχθρός στον
οποίο μπορώ να ασκήσω κάποια αξιόλογη επιρροή. Jim Forest.

Δεν υπάρχει τίποτε ωραιότερο...

Δεν υπάρχει τίποτε ωραιότερο από το να αλλάζεις και να επιτρέπεις στους άλλους
να αλλάζουν. Μέσα σε μια οικογένεια η διαδικασία αυτή φέρνει τους ρόλους σε
δεύτερη μοίρα και εμπλουτίζει τις φυσικές αγάπες με πολύτιμα συστατικά.
Ανάμεσα σ' αυτά, σαν λαμπερό διαμάντι, σαν θησαυρός αλλά και πανίσχυρη
αντηρίδα, στέκει η εκτίμηση. Η εκτίμηση δεν είναι ποτέ φυσική και η ύπαρξή της
αποτελεί την ισχυρότερη απόδειξη απελευθέρωσης από τους ρόλους. Αγάπη και
εκτίμηση δεν συνδέονται αυτονόητα.
Η αγάπη μπορεί να δοθεί αυτόματα στο όνομα μιας προκαθορισμένης σχέσης.
Ή να διατηρείται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, στο όνομα μιας παλιάς φλο-
γερής ερωτικής σχέσης. Ή ακόμα και να δωρίζεται απροϋπόθετα από μια δου-
λεμένη σε πνευματικούς αγώνες ψυχή προς μια άλλη, αδούλευτη και στάσιμη.
Η εκτίμηση όμως κερδίζεται και διαρκώς επιβεβαιώνεται από νέα κατορθώματα
πρωτότυπες λύσεις, αλλαγή του σκηνικού, αφορμές για νέο θαυμασμό.
Η εκτίμηση κάνει δύο συζύγους να είναι βέβαιοι πως, ακόμα και αν δεν τους
συνέδεε ο γάμος, θα βρίσκονταν μαζί, θα έβρισκαν συναρπαστική την παρέα
ο ένας του άλλου, θα λαχταρούσαν να μοιράζονται κάθε στιγμή τα πλούτη του
κορμιού και της καρδιάς τους. Η εκτίμηση κάνει κάποιον να θεωρεί τιμή του
και ευλογία του που υπάρχει με αυτόν τον άνθρωπο. Η εκτίμηση είναι πηγή
διαρκούς γοητείας που, αν λείψει, παγώνουν σύζυγοι μεταξύ τους και αποξε-
νώνονται παιδιά από γονείς λόγω απογοήτευσης.
Τα μέλη μιας οικογένειας όμως, που έχουν μια ανθισμένη ζωή, γεμάτη εναλ-
λαγές και εξέλιξη, απαλλάσονται από τα προκαθορισμένα και κερδίζουν την
εκτίμηση ο ένας του άλλου. Ακόμη κι όταν η διαφωνία ή η σύγκρουση εμφα-
νιστούν, ακόμη κι όταν η καθημερινότητα μεταβάλλει, έστω και προσωρινά,
τους ανθρώπους που έζησαν μαζί μια ζωή, σε αντιπάλους, άλλο είναι να
συγκρούεσαι με κάποιον που εκτιμάς κι άλλο με κάποιον που θεωρείς υπεύ-
θυνο για την ακρωτηριασμένη και μίζερη ζωή σου. Ηλίας Λιαμής.

Σελίδες καινούργιες θα σου δοθούν...

Σελίδες καινούργιες θα σου δοθούν και μία και δύο φορές.
Όχι όμως δέκα και είκοσι. Δεν είναι απεριόριστες οι καινούργιες
ευκαιρίες, εκτός ίσως από έναν τρελά ερωτευμένο μαζί σου άνθρωπο
και έναν δύο αγίους που θα συναντήσεις στη ζωή σου. Των άλλων οι
αντοχές δεν είναι ανεξάντλητες. Γι' αυτό, να σέβεσαι τις αντοχές των
ανθρώπων, όσο και να σε αγαπούν.
Κάθε λευκή σελίδα θα είναι ακόμα πιο δύσκολη.Τίποτε όμως δεν είναι
δυσκολότερο από τη λησμονιά που πρέπει να χαρίσουμε εμείς οι ίδιοι
στον εαυτό μας. Γιατί εμείς είμαστε ο αυστηρότερος κριτής του, που
τίποτε δεν του ξεφεύγει, ούτε η πιο ντροπιαστική και ανομολόγητη
σκέψη μας. Αυτή είναι η πιο δύσκολη συγνώμη, η πιο δύσκολη λευκή
σελίδα που μπορούμε να χαρίσουμε: Η λευκή σελίδα στον εαυτό μας.
Και είναι δύσκολο, γιατί δεν πρόκειται για αποδοχή ενός ή δύο σφαλ-
μάτων, αλλά για την αποδοχή ενός εαυτού που τον είχαμε για ψηλά και
για πολλά και που που γι' ακόμη μια φορά τον είδαμε να αποτυχαίνει.
Είναι όμως απαραίτητο, είναι αναγκαίο, πρέπει, πάση θυσία.
Γιατί δεν γίνεται να συγχωρέσουμε άνθρωπο, αν πρώτα δε μάθουμε να
ν' απλώνουμε το χέρι στον πεσμένο μας εαυτό και να τον ξαναστήνουμε
ορθό στο ανηφόρι. Ηλίας Λιαμής.

Υπάρχουν ήρωες...

Υπάρχουν ήρωες φωνακλάδες και ήρωες σιωπηλοί. Υπάρχουν ήρωες
της δράσης και ήρωες του στοχασμού. Υπάρχουν ήρωες που πάντα
νικούν τον αντίπαλο και ήρωες που ξέρουν να νικούν τον εαυτό τους.
Αυτοί οι τελευταίοι είναι και οι πιο γοητευτικοί. Διότι, στη ζωή αυτή,
τίποτε ομορφότερο δεν υπάρχει από τον άνθρωπο που ξέρει και θέλει
να αλλάζει. Από τον άνθρωπο, που σε εκπλήσσει διαρκώς, από τον
άνθρωπο, που κάθε στιγμή έχεις κάτι καινούργιο να κερδίσεις.
                                                 Ηλίας Λαμής

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΤΙΓΜΕΣ

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΤΙΓΜΕΣ...
Υπάρχουν στιγμές που….
Του χειμώνα νιώθω δεντρί,
γυμνό στου ανέμου την οργή,
άδειες στα κλώνια οι φωλιές,
λείπουν πουλιών γλυκολαλιές,
λείπουν ανθάκια κι ευωδιές.

Υπάρχουν στιγμές που…
Πηγάδι νιώθω στεγνό, στερεμένο,
θίνα μισητής, καυτής ερήμου,
νεοσσός ημιθανής, ξεγραμμένος,
χωρίς καμιά ελπίδα απογείωσης,
χωρίς ανάλαφρα ονείρων φτερά,
κι αν με κατακαίει δίψα για ζωή,
κάτι με κρατάει ριζωμένη στη γη.

Υπάρχουν στιγμές που…
Νιώθω σαν ένα μικρό κυκλάμινο,
σε σκληρό, άνυδρο βράχο ριζωμένο,
σ’ αφιλόξενη, βουνήσια ράχη σκαλωμένο
κι αγώνα δίνω να επιζήσω, πικραμένο,
στο έλεος ακραίων καιρών εκτεθειμένο.

Μα υπάρχουν και στιγμές που…
Δέντρο είμαι γεμάτο δροσερούς καρπούς,
με κλώνους γεμάτους τρίλλιες, ζωντανούς,
κάμπος γεμάτος στάχυα, κίτρινη θάλασσα,
κυματιστή σαν ο άνεμος ανάμεσα περνάει,
ποτάμι ζωντανό, που γάργαρο γοργοκυλάει,
βαρκούλα μ’ ανοιχτά πανιά που έχει ξανοιχτεί,
μια ψυχή που νόημα βρίσκει στη λέξη «ζωή»

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΚΗΠΟΥΡΙΔΟΥ