Βαθιά στον πυθμένα...

Βαθιά στον πυθμένα της λίμνης έχει τη ρίζα του το νούφαρα.
Απ' τα ακάθαρτα νερά αντλεί τη δύναμη της ζωντάνιας, της
ομορφιάς του.
Σε αυτό το βάθος θα βρεις-εάν φέρεις σε πέρας το ταξίδι- το
μαργαριτάρι σου, το χάρισμα με το οποίο γεννήθηκες.
Δεν είσαι εσύ ο δωροδότης.
Γίνε πρώτα αυτός που γεννήθηκες να είσαι.
Μετά γίνε για όλους τους άλλους εσύ το δώρο που σου
χαρίστηκε!
Μέσα στο ''δώρο'' που σήμερα είσαι, είναι και το ταξίδι
που διάβηκες για να το ανακαλύψεις...

Ο δρόμος της ψυχής σου...

Ο δρόμος της ψυχής σου προς το Μεγάλο ''ΝΑΙ'',
είναι στρωμένος με πολλά μικρά και μεγάλα ''Οχι''.
Αν θες πολλά, γίνε πολύς.
Αν θες λίγα, συνέχισε να 'σαι λίγος.
Πάντως, πάρε απόφαση.

Γιατί είμαστε δυστυχισμένοι;

Γιατί είμαστε δυστυχισμένοι;
Γιατί μεγιστοποιήσαμε τη σημασία των ασήμαντων πραγμάτων,
και ελαχιστοποιήσαμε την αξία των αληθινών προσώπων στη
ζωή μας. Στην αντιστροφή του παραπάνω, θα βρούμε τη χαρά.
                                            Γρ. Βασιλειάδης.

Πρόσεξε! Μην τύχει και..δεν κάνεις λάθη!

Ποιος απαίδευτος σου είπε:''Πρόσεξε μη κάνεις κανένα λάθος!'';
Εγώ σου λέω: μην τον ακούς! Κάνε λάθη, όχι μικρά! Κάνε μεγάλα λάθη!
Λάθη ακόμα κι ανεπανόρθωτα! Άνοιξε βαθιές πληγές στην ψυχή σου, αν
είναι αυτές να σε μάθουν ποιος είσαι.
Μόνο τα ''τραγικά'' σου λάθη θα σε κάνουν να χάσεις κάθε εκτίμηση για
τα προσωπεία σου, για ότι εσύ αποκαλείς ''εαυτό σου''.
Κι αν είσαι βαθιά ψυχή, όσο πιο μακριά χαθείς απ' το σπιτικό σου, όσο
πιο πολύ πονέσεις και λερωθείς, με αντίστοιχη λαχτάρα θα το νοσταλγήσεις.
Με όλο σου το είναι θα ποθήσεις την επιστροφή! Και η καρδιά σου που
ανεπανόρθωτα θα πονάει, σαν πληγή αιώνια, δεν θα σ' αφήνει να ξεχνάς.
Σαν οξύ θα λιώνει τις μάσκες της συμβατικής σου μετριότητας, υπενθυμί-
ζοντάς σου συνεχώς το σκοπό της ψυχής...
Μη διστάζεις να γίνεις τα πάντα-πριν πάρεις το δρόμο της επιστροφής.
Πρόσεξε μόνο μη γίνεις μέτριος....
                                                    Γρηγόρης Βασιλειάδης

Για τους Κινέζους....

Για τους Κινέζους, η αλλαγή αποτελείται από δύο στοιχεία: τον κίνδυνο και την ευκαιρία.
Ο ''κίνδυνος'' έγκειται στο να παραδίδεται κανείς στο φόβο που συνοδεύει την απώλεια
όσων έχει συνηθίσει. Ο φόβος δηλητηριάζει τη δημιουργικότητα, γιατί όταν παλεύουμε
για την επιβίωση τείνουμε να υποτροπιάζουμε και να κρυβόμαστε μέσα σε κάποιο
''ασφαλές καταφύγιο'', καταφεύγοντας συχνά στο αλκοόλ, τα ναρκωτικά, την τηλεόραση
ή τις άκαμπτες ιδεολογίες.
Η ''ευκαιρία'' για αλλαγή, από την άλλη, έγκειται στο να εγκαταλείπουμε την ασφάλεια
της φωλιάς μας. Όπως ένας σπηλαιολόγος που ξαφνικά βγαίνει στο φως, θα χρειαστούμε
λίγο χρόνο για να προσαρμοστούμε. Όταν όμως ανοίξουμε τα μάτια και κοιτάξουμε γύρω
με ανοιχτό πνεύμα και πρόθυμη καρδιά, ένας καινούριος κόσμος γεμάτος ευκαιρίες θα
αποκαλυφθεί μπροστά μας.

Η επιλογή να αφήσουμε....

Η επιλογή να αφήσουμε πίσω μας κάτι που μας πίκρανε δεν έχει
σχέση με την αδιαφορία για την κακή συμπεριφορά κάποιου.
 Μπορείτε να συγχωρήσετε κάποιον και παράλληλα να καταθέσετε
εναντίον του στο δικαστήριο. Η συγχώρεση είναι γι' αυτόν που
συγχωρεί και όχι τόσο γι΄αυτόν που συγχωρείται. Σημαίνει να
παίρνεις τη ζωή σου πίσω και να προχωράς γαλήνια, με λίγο
περισσότερη σοφία και συμπόνοια.

Κι ένας σοφός έγραψε...

Κι ένας σοφός έγραψε: '' Ο Χριστός είπε '' εσείς οι μαθητές μου είστε το αλάτι
της γης και όχι το μέλι''.  Βλέπετε, το μέλι έχει τις αντίθετες ιδιότητες από το αλάτι.
Μπορεί να έχει διάρκεια και αξία, αλλά δεν μπορεί να συντηρήσει. Μάλιστα  πάνω
σε ότι αλείφεται με μέλι συγκεντρώνονται του κόσμου τα μικρόβια και τα ζωύφια
και το καταστρέφουν. Κι αντί να διατηρήσουν τις τροφές, τις αποσυνθέτουν και τις
σαπίζουν. Συμβαίνουν μάλιστα εμείς οι άνθρωποι να δίνουμε μεγαλύτερη σημασία
στο μέλι, να το τοποθετούμε σε περίτεχνα βάζα, να το πουλάμε και να το αγοράζουμε
ακριβότερα από το αλάτι. Και αυτό επειδή θεωρούμε το αλάτι δεδομένο και τόσο
καθημερινό που σχεδόν ξεχνάμε την απαραίτητη και αναντικατάστατη θέση του στην
τροφή μας. Φαίνεται πως με τον ίδιο τρόπο αντιμετωπίζουμε και τη σχέση μας με τον
Θεό. Τον θεωρούμε δεδομένο, ότι είναι υποχρεωμένος να είναι μαζί μας σε μια
καθημερινότητα που εμείς ρυθμίζουμε τις δόσεις και πέραν αυτού τίποτε άλλο.
Τον νου μας τον έχουμε στο μέλι και σε ότι απλά γλυκαίνει τη ζωή μας, χωρίς ποτέ
να τη νοστιμίζει και να της δίνει νόημα αλήθειας και ζωής.