Ξέρεις γιατί διψάει...

Ξέρεις γιατί διψάει ο εγωισμός; Για έλεγχο. Θέλει να ελέγχει τα πάντα.
Δώσε του νόμους, κανόνες και διατάξεις. Να μπορεί να κυριαρχεί
εφαρμόζοντάς τις. Να ικανοποιείται και να αυτοδοξάζεται.
Μην του δώσεις όμως σχέση. Μην του δώσεις αβεβαιότητα, ρίσκο,
δόσιμο. Εκεί ασφυκτιά. Οι περισσότεροι θρησκευόμενοι αναπαύονται
στην τήρηση κανόνων, ώστε να ελέγχουν τη σωτηρία τους. Να την
καθορίζουν. Να μετράνε τις αποτυχίες τους, να ξέρουν τι θα αφαιρέσουν
και τι θα προσθέσουν στην προσπάθειά τους να κατακτήσουν και να
κερδίσουν τον παράδεισο. Για τη δική τους αντίληψη ο παράδεισος
είναι επίτευγμα μιας συγκεκριμένης προσπάθειας. Τον κερδίζουν με
την αξία τους, γιατί αγωνίστηκαν. Βλέπεις ο εγωισμός μας δεν δέχεται
τα δώρα του Θεού. Κι όμως κανείς ποτέ δεν θα είναι άξιος για τον
παράδεισο. Σε όλους θα δωριστεί από αγάπη και έλεος.
Αυτή η αίσθηση ότι ο Θεός κατακτιέται, ότι ο παράδεισος ανοίγεται
με το έτσι θέλω των δικών μας ατομικών κατορθωμάτων, απέχει πάρα
πολύ από την Βασιλεία του Θεού.
Γιατί εκεί δεν κυριαρχεί το μέτρημα, αλλά το δόσιμο.

Επτά φορές περιφρόνησα....

Επτά φορές περιφρόνησα την ψυχή μου:

Χαλιλ Γκιμπραν

Επτά φορές περιφρόνησα την ψυχή μου:

Την πρώτη φορά όταν την είδα να δειλιάζει
μπροστά στη λαχτάρα της να φτάσει στα ύψη.

Τη δεύτερη φορά όταν την είδα να κουτσαίνει
μπροστά στους ανάπηρους.

Την τρίτη φορά όταν της δόθηκε να διαλέξει
ανάμεσα στο δύσκολο και το εύκολο
και εκείνη διάλεξε το εύκολο.

Την τέταρτη φορά όταν έκανε κάποιο κακό
και παρηγορήθηκε με το ότι και οι άλλοι κάνουν κακό.

Την πέμπτη φορά όταν ανέχτηκε από αδυναμία
και δικαιολόγησε την ανοχή της σα δύναμη.

Την έκτη φορά όταν περιφρόνησε την ασχήμια κάποιου προσώπου
και δεν ήξερε ότι αυτό το πρόσωπο ήταν μια από τις δικές της μάσκες.

Και την έβδομη φορά όταν τραγούδησε τραγούδι επαίνου και το θεώρησε αρετή.

Την άνοιξη, αν δεν την βρεις...

Την άνοιξη, αν δεν την βρεις.... τη φτιάχνεις...  Οδ. Ελύτης.

Μπορούμε να ζήσουμε τη ζωή...

Μπορούμε να ζήσουμε τη ζωή σαν οδηγοί του μετρό,
γνωρίζοντας ακριβώς που πάμε και πως είναι η διαδρομή.
Ή σαν σέρφερ, ακολουθώντας το κύμα...
Η σοφία δεν βρίσκεται στην μονιμότητα, ούτε στη αλλαγή,
αλλά στην διαλεκτική μεταξύ των δύο.

Ο ανήφορος και ο κατήφορος...

Ο ανήφορος και ο κατήφορος είναι ένας και ο αυτός δρόμος.

Ελευθερία σημαίνει...

Ελευθερία σημαίνει να απεγκλωβιστείς από την επικριτική ματιά
των άλλων, μα πιο πολύ από τον φρικαλέο δήμιο που κουβαλάς
μέσα σου και σε εξοντώνει διαρκώς στα μαρτύρια της καρδιάς σου.
Και ξέρεις, την κουκούλα αυτού του δήμιου δεν θέλησε ποτέ κανείς
να την τραβήξει. Μα κανείς, σου λέω.
Γιατί, εάν την τραβούσε, θα αντίκριζε πρόσωπα πολύ αγαπημένα,
μα πιο πολύ τον ίδιο μας τον εαυτό.      π. Λίβυος.

Είναι μια από τις πιο όμορφες....

Είναι μια από τις πιο όμορφες αποζημιώσεις της ζωής
ότι δεν μπορεί κανείς να προσπαθήσει, ειλικρινά, να
βοηθήσει κάποιον, χωρίς να βοηθήσει τον εαυτό του.
                               Ralph W. Emerson

Όσο πιο βαθιά σκάβει...

Όσο πιο βαθιά σκάβει η λύπη μέσα στο είναι σας,
τόσο μεγαλύτερη χαρά μπορείτε να χωρέσετε.
                                 Kahlil Gibran

Το παιδί μου μ' έκανε...

Το παιδί μου μ' έκανε να καταλάβω πως όλα τα ανθρώπινα πλάσματα
έχουν την ίδια υπόσταση και έχουν την ίδια δικαιώματα. Κανένας δεν
είναι κατώτερος από τον άλλον σαν ανθρώπινο πλάσμα κι ο καθένας
μας πρέπει να έχει θέση και σιγουριά μέσα στον κόσμο. Με κανέναν
άλλο τρόπο δε θα μπορούσα να τα μάθω αυτά. Αντίθετα, θα έβλεπα
πάντα μ' ένα ύφος αγέρωχης ανεπιείκειας εκείνους που δε θάταν άξιοι
να κάνουν, όσα μπορούσα να κάνω εγώ.
Το παιδί μου, μου δίδαξε την ταπεινοφροσύνη.

Όταν περιμένεις παιδί, είναι...

Όταν περιμένεις παιδί, είναι όπως, όταν ετοιμάζεσαι για ένα θαυμάσιο ταξίδι
διακοπών στην Ιταλία. Αγοράζεις ένα σωρό βιβλία οδηγούς και κάνεις τα
όμορφα σου σχέδια....το Κολοσσαίο, οι γόνδολες της Βενετίας, η εκκλησία
του Αγίου Πέτρου. Μπορεί ακόμα να μάθεις και δυο-τρεις χρήσιμες φράσεις
στα Ιταλικά. Όλα αυτά σου προξενούν ενθουσιασμό.
Μετά από ανυπομονησία μηνών, η μέρα του ταξιδιού φτάνει τελικά. Ετοιμάζεις
τις βαλίτσες και ξεκινάς. Μετά από μερικές ώρες το αεροπλάνο προσγειώνεται.
Η αεροσυνοδός ανακοινώνει: ''Καλώς ήρθατε στην Ολλανδία''.
-''Ολλανδία; Τι εννοείτε Ολλανδία; Εγώ αγόρασα εισιτήριο για την Ιταλία.
Προορισμός μου είναι η Ιταλία. Όλη μου τη ζωή ονειρευόμουν την Ιταλία...''
Όμως έχει γίνει μια αλλαγή στην πτήση. Το αεροπλάνο έχει προσγειωθεί στην
Ολλανδία κι εκεί πρέπει να μείνεις.
Το πιο σημαντικό είναι ότι δε σ'έχουν μεταφέρει σε μια αηδιαστική, φοβερή,
ακάθαρτη χώρα. Απλά είναι μια διαφορετική χώρα. Πρέπει να πας έξω, να
αγοράσεις καινούρια καθοδηγητικά βιβλία, να μάθεις μια νέα γλώσσα και να
γνωριστείς με μια νέα ομάδα ανθρώπων που διαφορετικά δε θα γνώριζες ποτέ.
 Είναι απλά μια διαφορετική χώρα. Δεν είναι τόσο αστραφτερή, όσο η Ιταλία.
Όταν όμως μείνεις εκεί για λίγο και πάρεις μια ανάσα, κοιτάς γύρω σου και
αρχίζεις ν΄αντιλαμβάνεσαι ότι η Ολλανδία έχει ανεμόμυλους, η Ολλανδία έχει
τουλίπες, έχει ακόμα και πίνακες του Rembrandt.
Παρόλα αυτά, αυτοί που γνωρίζεις πηγαινοέρχονται στην Ιταλία και υπερηφα-
νεύονται για το θαυμάσιο ταξίδι τους εκεί. Και για το υπόλοιπο της ζωής σου
θα λες...Κι εγώ στην Ιταλία θα πήγαινα, αυτό σχεδίαζα πάντα.
Ο πόνος δε θα φύγει ποτέ, ποτέ, ποτέ, γιατί το χάσιμο αυτού του ονείρου είναι
πολύ σημαντικό. Αν περάσεις όμως τη ζωή σου θρηνώντας για το χαμένο ταξίδι
στην Ιταλία, δε θα μείνεις ποτέ ελεύθερος ν' απολαύσεις τα πολύ ιδιαίτερα, πολύ
όμορφα πράγματα που έχει να σου προσφέρει η Ολλανδία.
                                                                               Emily Rearl Kingsley

Όταν πρόσφατα, ρώτησα....

..Όταν πρόσφατα, ρώτησα μια καλή μου φίλη, που συμβαίνει να έχει
δίδυμα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες, τι σημαίνει για 'κείνη η
κοινωνία με το  Θεό μου απάντησε:
''Είναι να καταθέτεις στα πόδια Του το αναμμένο κάρβουνο που
κρατάς στα χέρια σου και να το βλέπεις να μετατρέπεται σε χρυσάφι!''

Η ελπίδα είναι....

Η ελπίδα είναι ένας δυνατός άνεμος που σαρώνει την απογοήτευση...
 Οι δυνάμεις που κουβαλάμε μέσα μας, οι δυνάμεις που μπορούν να
 μας εξευγενίσουν είναι τεράστιες... Πρέπει να σαρκώνουμε την αγάπη
 κι όχι τα λόγια της καταστροφής και του χάους... Ζω σημαίνει να
 βρίσκομαι με χαρά μες στον κόσμο. Σημαίνει ν' αποζητώ τούτη τη
χαρά. Να τη διατηρώ. Ν' αρνιέμαι ν' αφήσω να με πλημμυρίσουν τα
 γκρίζα αγριόχορτα της θλίψης. Ζω σημαίνει, αναλαμβάνω την
 υποχρέωση να δρω. Ζω σημαίνει, είμαι ο εαυτός μου.
Σημαίνει αντιστέκομαι, σημαίνει αγαπώ. Αποδέχομαι και αρνιέμαι.
Ζω σημαίνει, δημιουργώ!

Αν τη ζωή δεν την ευχαριστιέσαι....

Αν τη ζωή δεν την ευχαριστιέσαι, δεν είναι
που σε τρώει η θλίψη και η μιζέρια.
Είναι που ξοδεύεις άδικα την ανάσα του Θεού!

Πιστεύω τέλος, ότι τα ταξίδια...

Πιστεύω τέλος, ότι τα ταξίδια ανά τον κόσμο σε πλουτίζουν,
γνωρίζεις το θαύμα της διαφορετικότητας των ανθρώπων, τη
μαγεία και τη ματαιοδοξία κτιρίων που χτίστηκαν σε εποχές
που θα 'λεγες ότι είναι αδύνατο να χτιστούν, τη φύση που σε
κάθε σημείο του πλανήτη πλάστηκε με σοφία.
Όμως, κανένα ταξίδι δεν έχει νόημα, αν πρώτα δεν ταξιδέψεις
μέσα σου, έτσι ώστε πράγματι να μπορείς να δεις τη διαφορε-
τικότητα αυτή και να την κατανοήσεις.
Το μόνο ταξίδι που πρέπει να κάνει οπωσδήποτε ο άνθρωπος
στη ζωή του είναι μέσα του, προς την πηγή της Ζωής και της
Αλήθειας. Τα υπόλοιπα ταξίδια στις χώρες του κόσμου, είναι
υποκατάστατα. Όσα τέτοια κι αν κάνεις, πάντα κάτι θα σου
λείπει. Αν δεν ταξιδέψεις προς αυτόν τον προορισμό, στην
ουσία δεν έχεις πάει πουθενά.
Το ταξίδι αυτό δεν γίνεται με παρέα. Είναι μοναχικό.
Ο καθένας μας είναι ένας μοναχικός ταξιδιώτης. Είναι όμως
μεγάλη χαρά να συναντιούνται οι διαδρομές μας και να μοι-
ραζόμαστε τις εμπειρίες αυτού του συναρπαστικού ταξιδιού.

Να έχεις πάντα στο στόμα σου...

Να έχεις πάντα στο στόμα σου ένα καλό λόγο.
Είναι σαν σπόρος. Να τον σκορπάς απλόχερα, παντού.
Φύτρωσε; Θα θρέψει πολλούς.
Δεν φύτρωσε; Δεν θα ζημιώσει κανέναν.

Η γνώμη μου είναι....

....Η γνώμη μου είναι πως πρέπει να κρατάμε αναμμένο συνεχώς
το φως μέσα στην ψυχή μας, ότι κι αν μας συμβαίνει.
Ξέρω πόσο δύσκολο είναι αλλά δεν εκτιμώ τους ανθρώπους που
σβήνουν το φως.
Ένα χαμόγελο τυχαίο στο δρόμο, έστω κι αν δεν απευθύνεται σε
σένα, είναι Φως. Ένα παιδάκι που γελάει ευτυχισμένο, είναι Φως.
Μία ανάμνηση ευτυχίας ή η χαρά μιας ξαφνικής συνάντησης, όλα
είναι Φως.
Αντί να λέμε ''τι άτυχος που είμαι'' πρέπει να λέμε τι τυχερός που
είμαι για όλα όσα έχω, τα τόσα πολλά που οι άλλοι δεν έχουν.
Οι ευγνώμονες άνθρωποι είναι και ευτυχισμένοι. Άρης Δαβαράκης

Μέσα στη θλίψη....

Μέσα στη θλίψη της απέραντης μετριότητας
που μας πνίγει από παντού,
παρηγοριέμαι ότι κάπου σε κάποιο καμαράκι,
κάποιοι πεισματάρηδες αγωνίζονται
να εξουδετερώσουν τη φθορά.  Οδ. Ελύτης.